پژوهشگران می‌گویند این کاهش پرخاشگری نسبت به شیرهای ناآشنا یافته‌ای دلگرم‌کننده است چرا که اکسی‌توسین هرچند در انسان احساسات مثبت را نسبت به افراد نزدیک برمی‌انگیزد، با این حال تاثیر نامطلوبی به همراه دارد و همزمان می‌تواند حس رقابت را نسبت به افراد ناآشنا افزایش دهد.در دنیای گربه‌سانان در حالی که گربه‌ها به مستقل بودن شهرت دارند، شیرها فاقد چنین صفتی هستند. آنها به صورت گروهی زندگی می‌کنند و با همراهی هم از قلمروی مشترک خود دفاع می کنند.جسیکا بورکهارت، پژوهشگر در موسسه شیرشناسی دانشگاه مینه‌سوتای آمریکا، در این خصوص می‌گوید: «مثلاً شیرهای نر در چند سالگی گروه خود را ترک می‌کنند. سپس با نرهای دیگری که نمی‌شناسند ملاقات کرده و با آنها پیوند برقرار می‌کنند.»
این نوع رفتار نشان می‌دهد که شیرها، بر خلاف پلنگ‌ها یا یوزپلنگ‌ها، از نظر بیولوژیکی طوری برنامه‌ریزی شده‌اند که در موقعیت‌های ویژه حیوانی اجتماعی باشند. قابلیتی که آنها را به حیوانی جالب برای آزمایش اکسی‌توسین تبدیل کرد. هورمون اکسی‌توسین پیوندهای اجتماعی را تقویت می‌کند.تحقیقات نشان می‌دهد زمانی که مادری به چشمان نوزاد تازه متولد شده خود نگاه می‌کند این هورمون در مغزش ترشح شده و باعث احساس شادی و سرخوشی می‌شود. برخی از درمانگران حتی توصیه می‌کنند زوج هایی که با مشکلات زناشویی مواجه هستند برای ترشح اکسی‌توسین به چشمان یکدیگر نگاه کنند. این در حالی است که اثرات مشابه دیگری نیز مشاهده شده است؛ به عنوان مثال میان انسان‌ها و سگ‌هایشان.
خانم بورکهارت به همراه همکارانش پس از مطالعه روی مغز این حیوانات در آزمایشگاه، تصمیم گرفتند تا اثر آنها را در زندگی واقعی شیرها مشاهده کنند. آنها در منطقه حفاظت شده دینوکنگ در آفریقای جنوبی از تکه‌های گوشت برای طعمه شیرها استفاده کردند. این هورمون باید با استفاده از چیزی که شبیه یک شیشه عطر قدیمی بود، مستقیماً روی بینی آنها اسپری می شد تا مستقیماً به مغزشان برسد.بعد از مدت آزمایش مشخص شد ۲۳ شیری که تحت درمان قرار گرفته‌اند نسبت به شیرهای دیگر تحمل بیشتری داشتند، به خصوص زمانی که شیء دلخواهشان را در اختیار گرفته بودند.